12 manieren waarop ik me klein houd (en jij jezelf misschien ook?)

In order to be irreplaceable,
one must always be different.
~ Coco Chanel ~

Ik heb een grote frustratie. Soit, als chronisch gepassioneerd geïrriteerd mens heb ik op elk moment meerdere frustraties maar deze is momenteel heel prominent aanwezig.

Het frustreert me dat er zo’n kloof is tussen wat ik kan en hoe mijn competenties gepercipieerd worden.

Tenminste, ik ervaar dat zo.
Is het iets dat enkel in mijn perceptie leeft? Of is die kloof er echt?
En als de kloof er echt is, veroorzaak ik die dan zelf?

 Dit artikel is een verslag van mijn onderzoek naar deze vragen met eerst de 12 manieren waarop ik me klein hou én dus de redenen waardoor ik minder competent overkom, dan mijn conclusies en dan nog wat afsluitende vragen voor jou als lezer!

(Kruis alvast aan wat jij ook bij jezelf herkent!)

1. Ik gebruik zo weinig mogelijk moeilijke woorden

Ik heb een hekel aan abstract wollig woordgebruik én ik snap het meestal zelf ook niet. Ik heb 5 jaar in de IT gewerkt en ik weet nog altijd niet wat deliverables zijn.

 Ik wil heel bewust alles zo eenvoudig mogelijk verwoorden.
Maar daardoor komt het soms heel simpel over.

Begrijp me niet verkeerd: ik WIL dat het heel eenvoudig overkomt.
 Ik vind: als je het niet eenvoudig kan uitleggen, dan snap je het zélf niet.

En ik krijg ook vaak de feedback als ik iets uitleg: ‘Ik kende dit principe al lang, maar nu snap ik het pas écht.’

Maar tegelijk merk ik dat mensen niet altijd doorhebben dat ik er echt iets van ken. Dat het juist is doordàt ik iets echt ken tot in de toppen van mijn tenen dat ik het zo eenvoudig kan uitleggen.

2. Ik gebruik mijn titel niet

Ik ben een ingenieur dus ik mag de titel ir. gebruiken.
Maar ik doe dat niet. Mijn studie staat wel op LinkedIn en op mijn website maar ik zet die ir. niet voor of achter mijn naam.

Ik weet niet eens goed waarom niet.

Is het dat ik het niet relevant vind voor wat ik nu doe?
Het analytische, het onderzoekende, het testen van hypotheses is nochtans iets dat ik uit mijn studie heb meegenomen en waar ik nog altijd blij mee ben.

Is het dat ik denk dat het opscheppen is?
Misschien is het dat toch wel voor een stuk. Zoals ik in dit artikel schreef, heb ik mijn studie altijd wat geminimaliseerd dus het heeft daar misschien toch wel mee te maken.

Maar:

- iemand gebruikte mijn naam mét de ir. erbij om naar me te verwijzen op haar website en ik vond dat dat toch anders stond

- toen ik nog meer netwerkte, waren er regelmatig mensen heel verbaasd als ze na een hele tijd te weten kwamen dat ik een ingenieursdiploma had. Niet omdat ze me daar niet slim genoeg voor vonden (denk ik), maar omdat het niet paste bij het beeld dat ze van me hadden.

Niet onbelangrijke tussendoorbemerking: is dit toch nog altijd een man-vrouw ding? Zijn wij vrouwen toch nog altijd te bescheiden? Ik denk het wel eigenlijk.

3. Ik zeg nooit hoeveel jaar ervaring ik heb

Ik coach nu al 24 jaar. VIERENTWINTIG JAAR! Dat is toch veel? (ja ik ben me er pijnlijk van bewust hoeveel bevestiging ik vraag )

24 jaar coaching algemeen, 16 jaar loopbaancoach, 9 jaar ondernemerscoach en 2 jaar traumacoach.

Een paar weken geleden deelde ik een post waarin ik schreef dat ik sinds oktober ook met loopbaancheques werk en pas een week later dacht ik: ‘Ann, had daar toch bijgezet dat je al lang loopbaancoaching doet maar dat dat vanaf nu met cheques kan! Nu lijkt het precies of je doet dat nog maar een half jaar!’

4 en 5. Ik heb het te weinig over de opleidingen die ik gevolgd heb en ik laat weinig testimonials zien

Want ja, ik denk dan: wat toont dat aan? Het is niet omdat je een opleiding gevolgd hebt dat je goed bent en het is niet omdat sommige mensen tevreden zijn dat iedereen tevreden zal zijn.

6. Ik doe vanalles

Zoals ik bij reden 3 al schreef: ik ben coach, loopbaancoach, ondernemerscoach en traumacoach.

Wie kan daar allemaal goed in zijn? Dat kan niet!

Maar natuurlijk kan dat voor mij wel. Ik ben hier al 24 jaar mee bezig. (je ziet, ik probeer mijn lezers weer te overtuigen)

En er zit ook een duidelijke rode draad in wat ik doe (het verschil dat jij alleen kan maken), het hoort allemaal bij elkaar.

Maar ik kan me voorstellen dat mensen denken ‘hoe kan je daar allemaal echt goed in zijn?’

7. Ik ben te eerlijk over mezelf en heb het teveel over mijn eigen worstelingen

Misschien is dit wel de belangrijkste factor.

Ik kan niet anders en ik wil niet anders dan helemaal vanuit mezelf en over mezelf schrijven en praten.

Mensen (wie zijn ze? wat doen ze? wat drijft hen?) zijn mijn special interest en ikzelf ben mijn grootste special interest (wie ben ik? wat doe ik? wat drijft me?).

Kennis interesseert me in zoverre ik het kan toepassen op mijn eigen leven en ik kan ook maar iets aan anderen leren als ik het zelf echt snap. En met dat snappen bedoel ik: iets kennen tot in de toppen van mijn tenen, het embodied hebben.

Puur theoretische uitleg interesseert me niet, niet om te krijgen en niet om te geven. De puur theoretische uitleg is ook al honderden keren opgeschreven dus wat voor zin heeft dat dat ik die nog eens herhaal?

En ik ben heel erg van de walk your talk.
Waarop slaat het om posts te publiceren over authenticiteit en kwetsbaarheid als ik zelf niks deel of durf delen dat echt kwetsbaar voelt? Waarop slaat het om mensen te coachen bij thema’s die ik zelf uit de weg ga of niet echt snap?

Ik bedoel niet dat ik elke situatie moet meegemaakt hebben, maar ik moet in mezelf wel dat thema echt kunnen vastpakken, zoals een acteur die een bepaalde rol speelt niet alles zelf moet meegemaakt hebben maar wél die echte emoties (een moordenaar, een vluchteling, een moeder die een kind verliest) in zichzelf moet kunnen vinden.

Voor mezelf zit er geen enkele tegenstrijdigheid in mijn eigen worstelingen en mijn competentie als coach, integendeel.
Ik heb juist al die worstelingen en ik kan ze zo goed verwoorden omdat ik er ook naar op zoek ga in mezelf.

Maar ik merk wel uit commentaren of de houding van mensen (of tenminste: ik leid dat daaruit af, terecht of onterecht) dat er mensen zijn (veel? weinig?) die dan enkel mijn worstelingen zien en denken ‘ocharme dat meiske is zelf nog zo aan het struggelen, dat ze maar eerst zelf nog wat bijleert en dan andere mensen helpt’.

8. Ik vraag te lage prijzen

 Of beter gezegd: te laag om echt kwaliteit uit te stralen en te hoog voor mensen die kiezen op de laagste prijs.

Voor mij klopt mijn prijs. Ik wil niet zo nodig high end ondernemen. Ik ga wel voor de grootste diepgang, de hoogste kwaliteit en de meeste persoonlijke aandacht maar het klopt dat mijn prijs dat niet weerspiegelt.

Ook daardoor kunnen mensen denken: ‘ze is veel goedkoper, ze zal dus wel minder goed zijn’.

9. Ik doe geen grootse beloften

Ik wil ook geen grootse beloften doen. Ik ben van de diepgang en de nuances. Persoonlijke groeiprocessen hebben tijd nodig en vragen inspanning.

Gisteren nog las ik op LinkedIn in iemands kopregel: gegarandeerd van je pijn af in 1 dag.

Ik las verder op diens website en daar stond dan (natuurlijk) dat het er allemaal vanaf hing: soms is de pijn weg, soms vermindert de pijn, soms is er langer nodig, meer nodig enzovoorts.

Ik heb het hier al veel vaker over gehad (luister bijvoorbeeld deze podcast) maar het blijft me frustreren dat mensen op deze manier klanten lokken. En neen, ik vertik het om het zo te doen. Ik val nog liever dood en ik ga nog liever failliet.

10. Ik doe alleen waar ik me echt competent in voel

Ik zeg niet dat ik iets al gedaan heb als dat niet zo is.
Ik zeg niet dat ik iets kan als dat niet zo is.

En ja, dat klinkt dus twijfelender.

Ik las gisteren nog op iemands website: Ik ben een expert in X, ik breng helderheid in Y en ik zorg ervoor dat Z.

In mijn brein werkt dat dus anders.

Ik denk: ja OK ik heb al eens X gedaan maar nu is het eigenlijk X1 en die klant is ook wat anders dus misschien is dit X2 en kan ik dan wel zeggen dat ik dat al gedaan heb neen ik denk het niet want dan gaan ze teveel verwachten dus ik zal zeggen dat ik deze specifieke vorm van X nog niet gedaan heb maar normaal gezien zou dat wel moeten lukken maar ja ik kan het niet garanderen maar ja normaal gezien wel.

Ja dat klinkt dus veel aarzelender, I know!

11. Ik breng niet alleen auto’s van 100 km/u naar 200 km/u

Ik werk ook heel graag met stilstaande auto’s.
Auto’s die misschien wel aan het asfalt geplakt lijken.

 Ik vind het geweldig om er dan mede voor te zorgen dat die auto’s in beweging komen.

Dat is complex. Fysicagewijs (daar komt mijn innerlijke ingenieur) heb je meer kracht nodig om een stilstaande auto in beweging te brengen dan om een auto die al in beweging is harder te doen rijden (dat heeft met de wrijvingscoëfficiënt te maken).

Maar het ziet er minder spectaculair uit. Je ziet eerst zelfs nog niet dat de auto in beweging gekomen is.

En natuurlijk gaat dit niet over auto’s (waarom leg ik dat uit? Jullie hebben dat echt wel door, I know )

12. Het effect als ik met mensen werk is fundamenteel maar daardoor vaak wat minder zichtbaar

Het effect als ik met mensen werk is niet gewoon dat hun bedrijf groeit of ze opeens de job vinden die bij hen past.

Ja daar zit uiteindelijk het effect en het doel maar het gaat nog veel meer om het onderliggende: dat iemand keuzes durft maken die bij hun passen, dat iemand gaat voelen wat die waard is, dat iemand voelt 'ik heb hier mijn plek'.

Dat is vaak veel subtieler, het duurt wat langer, het is minder zichtbaar.

Ik las of hoorde onlangs: je verkoopt de zuurstof in de kamer, niet de meubels. Meubels zijn zichtbaarder en makkelijker te marketen. Maar zonder zuurstof gaan we dood. 

Wat nu?

Ik moet eerlijk zeggen: toen ik na het schrijven deze lijst nalas, vond ik dat best confronterend.

Want ik kan nu zien: het klopt gewoon niet. Ik hou mezelf klein. Ik doe mezelf echt tekort.

Mijn klanten zien mijn waarde en competentie zéker wel. Als ik met iemand samenwerk, ervaar ik die kloof en dus die frustratie totaal niet.
Maar als mensen nog niet ervaren hebben hoe het is met mij te werken dan is die kloof er wel.

Ik kan ook zien en voelen waardoor mijn ‘me kleiner houden’ aangestuurd wordt.

Aan de ene kant is er de waarde eerlijkheid: ik wil me absoluut niét beter voordoen dan ik ben. Vandaar natuurlijk ook mijn liefde voor radicaal eerlijk ondernemen.

Maar ik sla daarin door. Mijn brein denkt vaak nogal zwart-wit en dus sla ik door naar té bescheiden zijn.

Een tweede iets is een kernovertuiging die me zegt ‘je moet altijd boven verwachting presteren’.
Dat kerngeloof zorgt ervoor dat ik nooit gerust of tevreden ben, maar ook dat ik me niet durf laten zien in wat ik kan. (want als ik laat zien wat ik kan, stijgen de verwachtingen en dan wordt dat iets in mij nog angstiger)

Ook goed om te voelen: het is juist doordàt ik tegenwoordig echt begin te zien dat ik goed ben, dat ik zo gefrustreerd ben door de kloof tussen perceptie en competentie. (Het voelen van frustratie is vaak een goed teken, een teken dat iets in jou begint te voelen: ‘dit klopt niet meer’)

Ik voel dus: er moet iets veranderen of beter gezegd, ik WIL iets veranderen.

Wat ik dan precies anders kan doen en wil doen, dat weet ik nog niet en da’s ok voor nu.
Want er is een nieuwe vraag: hoe kan ik mijn waarde van eerlijkheid respecteren en toch mezelf in mijn volle waarde laten zien?

En als ik dat typ, voel ik niet meer die frustratie. Ik voel ruimte. Ik voel me letterlijk groter en rechter. Ik voel ook dat het begint bij een innerlijke beweging en dat wat ik dan concreet anders ga doen, daar het logische gevolg van gaat zijn.

Wordt vervolgd dus!

Ik heb ook nog een vraag voor jou

Wat herken jij bij jezelf: op welke manier laat jij jezelf nog niet volledig zien? Hoe jou jij jezelf nog klein?

Wil je daar iets aan veranderen? Of (nog) niet? Aan welke waarde(n) of kernovertuigingen is dit bij jou gelinkt? (en ja deze vragen zijn zowel bedoeld voor de ondernemers als voor wie in loondienst werkt hé)

Ik lees natuurlijk weer met veel aandacht je reactie (mail me op ann@althea-coaching.be) en ik stuur altijd een berichtje terug!

Ann

P.S. Mijn online training “De besluiten van Ann” is een goede hulp bij dit soort processen. In 10u online training neem ik je mee in de worstelingen, leerprocessen, struggles, gremlins en de besluiten van 15 jaar ondernemerschap.

“Confronterend!” zei een deelnemer me nog vorige week.

Alle info over deze 10u online training ( met als extraatje een individuele coachingsessie van 30 minuten) vind je hier.

P.P.S. Wil je met mij bekijken of ik je kan helpen/begeleiden/ondersteunen/sjotten-onder-de-kont-geven/confronteren/uitdagen/kies-zelf-het-werkwoord-dat-bij-jou-past bij dit of andere thema’s die je tegen komt bij het ontdekken en in de wereld zetten van je missie?

Plan alvast een gratis zoomsessie in via deze link en we spreken elkaar na mijn vakantie in september!